نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

متوجه چند قطره خوني شدم كه از روي دست چپش سرخورد و روي خاك افتاد. از ناحيه بازو مجروح شده بود. نا باورانه گفتم: شعبانعلي دستت چي شده؟ نگاه معني داري به من كرد وگفت: اين دفعه هم نگرفت. تعجب کردم. در لحن صدا و چهره اش رنگ غمي غريبانه بود.

من از قول هم رزمانش عرض مي كنم؛ آقاي آجرلو به همسنگرهايش مي گويد: به نژاد فلاح بگوييد: همان جا در اورژانس باشد. جلو نیاید و خودش به خط مي رود. همرزمانش به «شعبانعلي» مي گويند كه شما اين جا باشيد و جلو نرويد. ايشان مي گويد: براي چه ؟ مي گويند ما نمي دانيم از بالا به ما دستور دادند كه شما بايد اين جا باشيد. بعد ايشان متوجه مي شود كه اين حرف «حاج احمد آجرلو» است. مي گويد: فهميدم حاجي گفته باشد مسئله اي نيست. همان جا مي ماند. ظاهرا آستينهايش را بالا مي زند و جوراب هايش را درمي آورد که وضو بگيرد. در حال گرفتن وضو بود كه خمپاره مستقيم به ايشان مي خورد و همان جا به شهادت مي رسد.

شهيد چهارم من به نام «شعبانعلي نژاد فلاح»، از سال 1357، به طور داوطلبانه وارد سپاه شهرستان كرج شد و پيش از اين كه به سپاه داخل شود، ايشان دو دیپلم؛ رياضي و تجربي هم داشتند. پيش از انقلاب ايشان قصد داشتند برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی به خارج از کشور بروند. جنگ تحميلي كه شروع شد او نیز منصرف شد و وارد سپاه شد البته از همان بچگي تمام بچه ها ، به خصوص همان شعبانعلي از هشت سالگي روزه و نماز و مكتب قرآن را طي مي كردند تا اين كه وارد سپاه شد.

سردار شهید « شعبانعلی نژادفلاح »، معاون بهداری لشکر 10 سید الشهدا، در عملیات کربلای 4، چهارم دی ماه 1365 درحین وضو ساختن برای عبادت با معبود با اصابت تیر غافلگیرانه دشمن به لقای معبود شتافت.